انطباق اصول سه‌گانه «عزت، حکمت و مصلحت» با «مذاکرات هسته‌ای»؛
چرا جمهوری اسلامی تصمیم گرفت مذاکره کند؟
از مهم‌ترین پرونده‌های پیگیری شده توسط دستگاه دیپلماسی کشور مذاکرات هسته‌ای است. در رابطه با انطباق «مذاکرات هسته‌ای» به سه اصل «عزت، حکمت و مصلحت» اظهارنظرهای متفاوتی وجود دارد به‌طوری‌که عده‌ای پذیرش محدودیت‌های برجام را با این سه اصل مغایر می‌دانند.
گروه بین الملل برهان / محمد سلامی استاد؛ یکی از مهم‌ترین پرونده‌های پیگیری شده توسط دستگاه دیپلماسی کشور مذاکرات هسته‌ای است. در رابطه با انطباق «مذاکرات هسته‌ای» به سه اصل «عزت، حکمت و مصلحت» اظهارنظرهای متفاوتی وجود دارد به‌طوری‌که عده‌ای پذیرش محدودیت‌های برجام را با این سه اصل مغایر می‌دانند. ولی باید آگاه باشیم که اصول سه‌گانه «عزت، حکمت و مصلحت» همیشه برای حصول به منافع مطلق نیست بلکه گاهاً برای حداقل کردن «آسیب‌ها» به کار می‌آید. در این مقاله قصد داریم بدون در نظر گرفتن متن توافقنامه برجام، با رویکردی فرامتنی انطباق سه اصل «عزت، حکمت و مصلحت» را با «مذاکرات هسته‌ای» مورد بررسی قرار دهیم. پیش از پرداختن به موضوع اصلی ضروری است که توجه شود که تصمیم گیری پیرامون مذاکرات، سیاست نظام و نه سیاست جناحی یک دولت و یا جناح سیاسی خاص است. همانطور که جلوتر اشاره خواهد شد، سیاست هوشمندانه نظام مبنی بر مهار استراتژی های دشمن، سبب شد تا مذاکرات پیش رفته و به جایگاه فعلی برسد. اینکه فرآیند قانونی برجام به کجا منتهی می شود، مبحثی مجزاست که محافل قانونی کشور به آن خواهند پرداخت، اما آنچه مهم است، نوع استراتژی جمهوری اسلامی در فضای مذاکرات است.
